on jeden i ich dwoje. • miał brata, wspaniałego, lepszego od niego. miał brata, którego - jak się okazało - w ogóle nie znał. ten blondyn, ten ulubieniec matki, zabił się w wannie. nie poradził sobie z życiem, a swoją psychikę przykrywał uśmiechem. został przytłoczony wiekiem, domem i sobą. wszystkim... • i został on, bart, w oczach matki to ten gorszy. mniejszy, ciemnowłosy i kompletnie nie taki, jak ten, którego straciła. ale skoro został... jedzą wspólne kolacje, czasem rozmawiają, czasem popatrzą na siebie. matka narzuca swoje decyzje bo jej życie jest najważniejsze... • a on - pewnego dnia poznaje Alexa i Stellę. rodzeństwo, które też nie radzi sobie z domem, z życiem i z tym, co się dzieje. rodzeństwo, które dusi się w przyzwoitej ramie tego, co stanowi ich szablon życia. • ta trójka razem... • oni... • każdy na swój sposób radzi sobie z ludźmi, z domem i z sobą. ze stale obecną matką u boku i z ojcem, którego nie ma, bo zarabia...bo prowadzi interesy... zmyślania Alexa nie mają końca. bawi się ludźmi w perfidny sposób, kpi z nich i ustawia wedle własnego humoru i wyobraźni... rządzi swoim kręgiem przyjaciół, dając im do zrozumienia, że to dla nich przywilej. • ale jak się ma to wszystko do prawdy? • mijają lata. • ich drogi rozchodzą się, by znów się połączyć. • wiele prawd wychodzi na jaw, wiele łez spływa po policzkach. • jest choroba psychiczna, jest kłamstwo, pobicie, sutanna i zdania, które zdążyły obrosnąć kurzem od zapomnienia. i trzeba ten kurz zdmuchnąć... a to boli. • Alex i Stella i on, chłopak z sąsiedztwa. • ta trójka idzie po fabule tej powieści i dorasta i dochodzi do punktu, który już dalej nie może się przenieść. trzeba dojść do końca i pożegnać to, co dawno tego wymagało. • "Niebo w kolorze siarki" nie daje się odłożyć. przylega do ciebie całe, a ty wchodzisz w nie i zdajesz się na nie. wiesz, że nie będzie łatwo, bo karty powieści wielki smutek skrywają. wiesz, że czasem zaciśniesz zęby z jakiejś trwogi czytelniczej - wiesz... to wszystko czujesz... ale czytasz. czytasz namiętnie - całym sobą bez opamiętania. patrzysz czasem na niebo, lecz to jest pełne kolorów, siarkowe... a może to łzy mają taki kolor? • i pytasz - dlaczego ludzie ludziom... dlaczego miłość tak szybko się ulatnia i zmienia barwę na bez-barwę? dlaczego ciepła dłoń na policzku nagle staje się tą obcą i niechcianą? kogoś znałeś, a po latach czujesz, że nie znasz... • dlaczego tak to wszystko jest zbudowane, że czas idzie i idzie i tik-takuje i nie cofniesz go nic a nic... • agaKUSIczyta • nie potrafię do tej powieści napisać czegoś składnego. słowa same mi umykają, są nieuchwytne. ta powieść jest tak głęboka, że nie umie tego wyrazić. czuję, że cokolwiek wydukam, to będzie za mało, że będzie przekłamane i nieprawdziwe. • toń powieści mnie pochłonął. nic już nie jest takie samo, jak wcześniej • Siarka na niebie i poczucie samotności - to zostaje... • przytulam tą książkę do piersi i milczę.

Książkę „Bracia Lwie Serce” napisała Astrid Lindgren. To opowieść o dwóch braciach — Jonatanie i Karolu, którzy po śmierci trafiają do fantastycznej krainy Nangijali, gdzie przeżywają wiele przygód. Nangijala to miejsce pełne nieb­ezpi­ecze­ństw­, ale też przyjaźni i walki o wolność. • Bohaterami są Jonatan, starszy brat, który jest odważny i gotów chronić swojego młodszego brata w każdej sytuacji, oraz Karol (Sucharek), który na początku boi się wielu rzeczy, ale z czasem staje się odważniejszy. Razem walczą z tyranem Tengilem i smokiem Katlą, żeby pomóc mieszkańcom Doliny Dzikich Róż. • Podobał mi się Nemeczek przez to, jaki jest odważny i to, ile poświęcił placu. Przygody braci były pełne napięcia i akcji. Było tam dużo momentów, kiedy musieli podejmować trudne decyzje i stawiać czoła nieb­ezpi­ecze­ństw­u, co sprawiało, że historia była ciekawa i emocjonująca. • Podobały mi się przygody braci i to, jak odważnie stawiali czoła nieb­ezpi­ecze­ństw­om. Ciekawie było obserwować, jak Karol powoli stawał się odważny i jak Jonatan zawsze go wspierał. • Książka jest prawie najlepsza ze wszystkich lektur szkolnych. Było tam wiele dramatycznych sytuacji i momentów, które były ciekawe. • Uważam, że „Bracia Lwie Serce” to bardzo ciekawa książka. Jest pełna przygód i emocji, łatwo ją czyta się.

... szkoda czasu

Miałem możliwość przeczytania WITRAZYSTY. Jak dla mnie książkę da się przeczytać, początek dobry ale końcówka mi nie przypadła do gustu.

Takie sytuacje to tylko w Ameryce. Kiedyś obejrzałem dokument o którymś z kościołów w USA pt.: “Wiara czyni czuba” (dostępny na You Tube), już sam tytuł sugeruje, że historie opowiadane przez zwykłych ludzi są raczej naciągane. Z podobnym zjawiskiem w reportażu L. Wrighta. Wszelkie grupy dziwnych kościołów powstałych na bazie wbijania ciemnoty niedokształconym ludziom kończą się tak jak w książce. Grupy fundamentalistów religijnych wmawiających, że poprzez glosolalia polegająca na wypowiadaniu niezrozumiałych dla słuchaczy sylab i słów, które w natchnieniu Duch Święty przekazuje jako formę modlitwy, uwielbienia i budowania duchowego — brzmi bajecznie. Więc jeżeli dodamy do tego, że przedstawiciele Kościoła Żywej Wody wierzą, że szatan jest bytem jak najbardziej rzeczywistym, a co za tym idzie może namawiać ludzi do różnych czynów. No to mamy w lata 80. XX wieku za sprawą religii powrót przez tunel czasowy do XVII wieku. Nic dziwnego, że w USA mógł powstać ruch QAnon. • Książka momentami wprawiała mnie w osłupienie i zadawałem sobie pytanie SERIO? Jak na przykład, jeżeli chodziło o wspomnienia osłonowe, w których ktoś sugeruje komuś, że coś zrobił, a on sobie to przypomina, że rzeczywiście zrobił. Nie by to dotyczyło zamkniętego kręgu ludzi, w swoich świątyniach, ale oni rzeczywiście za wspomnienia osłonowe gotowi byli wydawać wyroki. • Książkę można i warto przeczytać, choćby na osobę, która zdroworozsądkowo podeszła do całej sprawy i wyjaśniła, że całość jest wymysłem ogłupiałych umysłów.