Włóczykij

• 

  kkarwacka
  Wartościowa opowieść. W bezpośrednim przekazie traktuje o różnicach między psami, spokojnie można jednak potraktować ją również jako metafora różnic kulturowych i społecznych. Narratorem jest pies, który jest psem wolnym, włóczęgą. Niezależność pozwala mu nabrać dystansu niezbędnego do uważnego obserwowania świata i wyciągania interesujących wniosków. • W lekturze psy są psie. Czyli tak różne, jak tylko mogą być. Podobne do ludzi, którzy się nimi opiekują, albo bezpańskie. Kochane i niechciane. Zadbane, zabiedzone, traktowane jak zabawki lub wykorzystywane do celów zarobkowych lub ludzkiej rozwywki. Włóczykij dostrzega każdego, przy żadnym nie zatrzymuje się na dłużej. Dziwi się światu. Nie ustaje w wędrówce, która jest treścią i sensem jego życia. Ale i nie wyklucza tego, że kiedyś jego wędrówka ustanie, a on odnajdzie człowieka, przy którym poczuł, że mógłby z nim być. Wie, że wszyscy się z czasem zmieniają. • Pozycja zawiera w sobie tyle niezależnych od siebie, mądrych spostrzeżeń, że śmiało można ją mieć w domowej biblioteczce jako jedną z ważniejszych i zarazem bardziej uniwersalnych lektur. Naprawdę warto. Ja będę do niej wracać.

Brak wątków