"Opowiem Wam historię mojego życia. Historie pełną przygód, boleści, rozterek, pierwszych zmarszczek, rozstań, żalu. Historię dotkniętą miłością tak czystą, jak czysta jest kropla źródlanej wody. Historię przesiąkniętą miłością uniwersalną i bezwarunkową." • To jedna z tych książek, które każdy powinien przeczytać. Tak życiowa, tak prawdziwa... Czytałam ją z ogromnym bólem serca, ze łzami w oczach... Jest to historia, która może spotkać każdą z Nas... • Małgorzata to kobieta jakich wiele. Niestety zdążyła zostać wdową. Zdążyła być zdradzona przez drugiego męża... • Jak żyć, gdy mąż prosto w oczy kłamie? Wkrótce wszystko wychodzi na jaw. Gosia zyskuje wsparcie od Piotra. To mąż kochanki Jej męża, a więc tak samo skrzywdzony jak i Ona. • "Piotr miał tyle w sobie empatii i niezmierzonej wrażliwości, dobroci i wszystkiego tego, czego nie znalazłam u boku Aleksandra, a co kiedyś znajdowałam przy Kacprze." • Jak to możliwe, że mimo rzekomo szczerej miłości, Piotr wraca do żony? Nasza bohaterka nie może się z tym pogodzić. Wciąż wzdycha do kochanka, wszak planowali wspólną przyszłości, dzieci a teraz...? • 💥Czy Małgorzata jest zdolna wybaczyć wszystkim, którzy ją zranili? • 💥Czy zazna szczęścia? • Według autorki ta książka jest fikcją literacką. Osobiście zupełnie nie odniosłam takiego wrażenia. Czytając czułam, jakbym była tuż obok. Nie wiem, jak to wygląda u Was, ale ja bardzo lubię historie, w których mogę się utożsamić z bohaterami. Tutaj zdecydowanie tak było. • Polecam Wam tę książkę! Nie jest długa, czyta się naprawdę przyjemnie. Cała historia jest zbudowana w formie stacji drogi krzyżowej co sprawiło, że dla mnie to wszystko nabrało dodatkowego dramatyzmu. • "O Piotrze, zapamiętaj tę lekcję - ja nie udzielę Ci więcej rad. Moja rola się skończyła. Każdego dnia pamiętaj o Klaudii i Pawle - to są Twoje priorytety. Naucz Klaudię miłości - wciąż jest pustym kielichem. Bądź taki, jakim byłeś przy mnie, nie - bądź lepszy dla Niej; tak, abym mogła spokojnie żyć w swoim, oddalonym o prawie czterysta kilometrów, domu." • [Link]

,,Pierwszy piękny bukiet kwiatów spośród wielu najp­iękn­iejs­zych­, swego czasu zasuszonych na wieczność. Pamiętam wszystkie kwiaty, ich poszczególne płatki i pąki, pamiętam ich zapach i namiętność, która Nas łączyła". • Nawet nie wiem, czy jestem w stanie zrecenzować wam tą książkę. Rozczuliłam się przy niej jak małe dziecko, kiedy biegnie w objęcia matki po dłuższej nieobecności. Była na wskroś taka prawdziwa i emanująca chwilą, której nie da wam zwykła powieść. Nie było tutaj jakichś banalnych wydarzeń, tylko piękno nucone przez wiatr i skierowane prosto do naszego serca. Nie można od niej odejść nie poznając zakończenia. Jest krótka, lecz burzliwa. Bohaterka opowiada nam o swoich związkach, z których każdy kolejny miał być tym ostatnim. Wydaje mi się, że swojego pierwszego męża darzyła tą największą wyciskającą soki z płatek róży miłością. Dobrani pod względem wyglądu, gustu i każdego momentu, który chcieli spędzać tylko ze sobą. Wiele niewypowiedzianych słów gdzieś zgasło pewnego dnia, kiedy ten postanowił odejść w brutalny sposób. Jedyne, co jej pozostawił to nienapisane listy, które w obliczu swojego sumienia pozostawiała na jego grobie. • Kiedy najbardziej potrzebowała pocieszenia poprzez babcine wdzięki poznała kolejnego mężczyznę. Miłość jak z obrazka, gdzie stojący obok ludzie wyglądają pięknie, lecz po zrobieniu zdjęcia nie wiedzą co mają ze sobą począć. Dodatkowo on również zranił ją jako kobietę, wbijając szpilkę tam, gdzie powinna czuć uczucie gorące namiętności. • By nie za bardzo wam spojlerować napisze tylko tyle, że po tak burzliwych mieszankach odczuć ciężko jej było stać się piękną. Potrzebowała kogoś, kto przytuli ją, kiedy będzie smutna. Bardzo tęskniła za pierwszym mężem, dlatego może nawet nie spostrzegła, kiedy ze zbiegu okoliczności, którego nikomu nie życzę odnalazła coś, co zmieniło jej życie po raz enty. Lecz czy to było to, co ocierało łzy po walce ze samą sobą? • Niesamowicie piękna i aż szkoda, że taka krótka. Zakochałam się w niej od początku i wiem, że i wy poczujecie to samo... • przyrodaz • [Link]