Książkę tą znalazłam gdzieś w odmętach okolicznej biblioteki. Stała na półce i wyglądała tak kusząco, że po prostu musiałam ją przeczytać. Jednak nie należy ona do moich dzieł. Może i fabuła jest wciągająca, ale sposób, w jaki została napisana sprawiał, że czasami zgrzytałam zębami. Tło historyczne książki nie nagina przekazywanej w podaniach i kronikach rzeczywistości. Niestety postać Chrissy - takiej sobie wróżki - niezbyt mi się spodobała. Natomiast Savanna, Jane, Hunter i Tristan są już mniej cukierkowaci i oderwani od rzeczywistości. Autorka książki bardzo dobrze wplątała w swoją opowieść baśni braci Grimn. Jednocześnie moją ulubioną postać - królewnę Śnieżkę przedstawiła w bardzo negatywnym świetle. Co niestety sprawiło, iż postrzegam tą książkę gorzej niż na początku. Zabrakło mi w tej książce czegoś ulotnego, dającego przyjemność z czytania książek. Jednak pogodziłam się już z faktem, że współczesne bestsellery wcale nie są takie dobre. Na początku myślałam, że będzie to opowieść w stylu "Akademii Pennyroyal", ale "Taka sobie wróżka" jest dużo gorsza. Przede wszystkim brak w niej przejrzystości. Wątki są niejasne i nawet nie o tyle zagmatwane, co po prostu nieprzemyślane.

Na ostatni tom przygód jednych z moich ulubionych bohaterów czekałam z ogromną niec­ierp­liwo­ścią­. Miałam nadzieję, że Clary i Jace w końcu pozbędą się kłopotów, ale również chciałam, żeby Magnus i Alec znowu byli razem. Książka bardzo mnie wciągnęła. Jednak akcja tej książki momentami mnie denerwowała. Przyznam się, że w pewnym momencie zajrzałam na koniec. Sebastian (tak naprawdę Jonathan Christoper Morgerstern) powiększa szeregi swojej armii Mrocznych. Sprzymierza się z królową Jasnego Dworu. Co będą musieli zrobić Clary, Jace i ich przyjaciele, aby ocalić świat? Czy Isabelle i Simon w końcu będą razem? Do jakich poświęceń są gotowi? Kim jest ojciec Magnusa? Jeśli chcesz poznać odpowiedź na te i inne pytania koniecznie musisz sięgnąć po tę książkę! Warsztat pisarski Cassandry Clare jest bardzo dobry. I chociaż nie należy ona do moich ulubionych twórców literatury XXIw. jej książki bardzo mi się podobają. Książka trzyma w napięciu do ostatniej strony. Jedna z niewielu serii, które sprawiły, że było mi żal, iż historie w nich opisane dobiegły końca. Polecam każdemu gorąco. Zwłaszcza, jeśli przeczytałeś wecześniejsze tomy. I ten cię nie rozczaruje, mimo że bardzo często ostatnie tomy są o wiele gorsze od początkowych.

Clary Fray jest zwykłą dziewczyną - mieszka z matką, jej najlepszym przyjacielem jest Simon Lewis. Pewnego wieczoru staje się świadkiem morderstwa. Wchodzi do świata pewnego mrocznych stworzeń, próbuje odkryć swoją przeszłość. Okazuje się, że jest Nocnym Łowcą - pół człowiekiem, pół aniołem, w odkryciu tajemnic przeszłości pomagają jej Jace - przystojny arogancki i pewny siebie sied­emna­stol­etni­ łowca serc, a przy tym świetny wojownik, Isabelle - żeńska wersja Jace'a i jej brat Alec - świetny łucznik. Komu można zaufać? Kto jest zdrajcą? Kto skrywa tajemnice? Na ile znasz samego siebie? Co zrobić, kiedy okaże się, anioły, demony, wampiry, wilkołaki, czarownicy i inne baśniowe stwory istnieją naprawdę? Jak poznać, kto jest dobry, a kto zły? Przed czym uciekła matka Clary i gdzie jest legendarny Kielich Anioła? Przed kim kobieta mogła go ukryć? Jaki związek z tym ma Valentine Morgenstern? Historia porywa od pierwszej chwili. Książka łączy w sobie współczesność i odwieczne tradycje - Nocni Łowcy szczycą się wiekową tradycją, ich broń to tradycyjna broń biała (bicze, miecze, łuki, sztylety), mają wrodzony talent do walki. Naprawdę polecam.