Małe Karpaty. Włóczęga po prawdziwej i wymyślonej krainie • Autor: Ján Púček • Moja ocena: 7/10 • „Małe Karpaty” to nietypowy, nastrojowy reportaż, w którym Ján Púček zabiera czytelnika w podróż po jednym z mniej znanych, ale niezwykle malowniczych regionów Słowacji. Autor łączy elementy klasycznego reportażu z refleksyjną prozą, tworząc książkę, która balansuje między rzeczywistością a literacką wyobraźnią. • Púček z dużą wrażliwością opisuje krajobrazy Małych Karpat – gór łagodnych, ale pełnych historii, tradycji i lokalnych tajemnic. W jego opowieści ważne są nie tylko miejsca, lecz także ludzie – ich codzienność, pamięć i sposób życia w cieniu natury. To książka, w której przyroda staje się nie tylko tłem, ale niemal bohaterem – cichym świadkiem przemian i ludzkich emocji. • Styl autora jest spokojny, momentami poetycki, pełen ciepła i melancholii. Widać, że Púček zna te okolice nie tylko z map, lecz z własnych doświadczeń i obserwacji. Dzięki temu tekst nabiera autentyczności i głębi. • Choć nie jest to lektura pełna zwrotów akcji, to zachwyca atmosferą i pięknem języka – to raczej książka do delektowania się niż pośpiesznego czytania. • Polecam tę pozycję wszystkim, którzy lubią spokojne, refleksyjne podróże po mniej znanych miejscach, a także tym, którzy chcą odkryć Słowację z innej, bardziej osobistej perspektywy. • ** 23:25 * 28.10.2025 * 97/2025 *

Księgi Jakubowe • Autor: Olga Tokarczuk • Moja ocena: 9/10 • Przyznam szczerze, że sięgając po tę książkę, miałem pewne opory wynikające z mojej osobistej antypatii wobec autorki. Jednak już po kilku rozdziałach „Księgi Jakubowe” całkowicie mnie wciągnęły. To monumentalne dzieło — rozległe, wymagające, a jednocześnie niezwykle spójne. Tokarczuk stworzyła świat gęsty od szczegółów, emocji i duchowości, który przyciąga i nie pozwala się oderwać aż do ostatniej strony. • Książka zachwyca rozmachem i głębią. Wątki historyczne przeplatają się z mistyką, kabałą i refleksją nad naturą wiary, ludzkiego poznania i duchowego poszukiwania. Postacie są pełnokrwiste, szczere, a ich motywacje wielowymiarowe. Autorka z niezwykłą precyzją oddaje klimat XVIII wieku — pełen napięć religijnych, przemian społecznych i duchowych rozterek. • To powieść niełatwa, ale saty­sfak­cjon­ując­a. Tokarczuk prowadzi czytelnika przez meandry historii z ogromnym rozmachem literackim, a jednocześnie z czułością i wrażliwością na detale. Choć momentami gęstość narracji i mnogość postaci mogą przytłoczyć, całość pozostawia głębokie wrażenie i poczucie obcowania z dziełem wyjątkowym. • „Księgi Jakubowe” to książka, która nie tylko poszerza wiedzę o polsko-żydowskim pograniczu kulturowym, ale także prowokuje do refleksji nad ludzką duchowością i granicami poznania. Pomimo mojego początkowego sceptycyzmu, muszę przyznać, że to ciekawa powieść. • ** 20:17 * 21.10.2025 * 95/2025 *

Litwa po litewsku • Autor: Dominik Wilczewski • Moja ocena: 9/10 • W mojej ocenie to znakomity reportaż, który w sposób rzetelny i wyważony przedstawia współczesną Litwę – jej historię, tożsamość i społeczne dylematy – z perspektywy samych Litwinów. Autor nie ucieka od tematów trudnych ani kont­rowe­rsyj­nych­, nie koloryzuje, ale też nie osądza. Dzięki temu czytelnik może spojrzeć na naszego północnego sąsiada bez uprzedzeń, zrozumieć jego wrażliwość oraz złożoną historię relacji z Polską. • To książka, która pozwala uświadomić sobie, jak skomplikowane są procesy kształtowania litewskiej świadomości narodowej – szczególnie po latach dominacji Związku Radzieckiego, gdy pamięć o własnych korzeniach musiała być na nowo definiowana. Autor, z dużym taktem i empatią, oddaje głos samym Litwinom, dzięki czemu obraz kraju staje się żywy i autentyczny. • Publikacja napisana jest lekkim, przystępnym językiem, ale nie traci przy tym głębi. Widać ogromne przygotowanie autora oraz szacunek wobec opisywanej rzeczywistości. To nie tylko reportaż o Litwie, lecz także refleksja o pamięci, tożsamości i sąsiedztwie – często trudnym, ale potrzebnym zrozumienia. • Książkę zdecydowanie polecam każdemu, kto interesuje się historią Europy Środkowo-Wschodniej, relacjami polsko-litewskimi oraz tym, jak przeszłość wciąż kształtuje współczesność. • ** 21:12 * 13.10.2025 * 94/2025 *

Przedwojenna Polska w liczbach • Autorzy: Kamil Janicki, Aleksandra Zaprutko-Janicka, Rafał Kuzak, Dariusz Kaliński • Moja ocena: 9/10 • Bardzo interesująca publikacja, będąca swoistym kompendium wiedzy o realiach II Rzec­zypo­spol­itej­ przedstawionych w liczbach, statystykach i ciekawostkach. Autorzy w niezwykle przystępny sposób ukazują codzienność Polaków tamtego okresu – od gospodarki i edukacji, po kulturę, styl życia i strukturę społeczną. Dzięki takiemu podejściu czytelnik otrzymuje nie tylko zbiór danych, lecz także barwny portret epoki, w której nowoczesność ścierała się z tradycją. • Książka jest pięknie wydana – twarda oprawa, doskonała jakość druku i duża liczba ilustracji, które znakomicie uzupełniają treść. Publikacja napisana została klarownym, lekkim językiem, dzięki czemu czyta się ją z przyjemnością, mimo sporej objętości. Choć autorzy nie wchodzą w pogłębioną analizę poszczególnych zagadnień, ich syntetyczne ujęcie tematu pozwala na szerokie spojrzenie na realia II RP i zachęca do dalszego zgłębiania tematu. • To wartościowa pozycja popu­larn­onau­kowa­, łącząca wiedzę z przystępnością. Idealna zarówno dla pasjonatów historii, jak i dla tych, którzy dopiero zaczynają swoją przygodę z dziejami Polski XX wieku. • Zdecydowanie polecam – to książka, którą można przeczytać jednym tchem, a potem jeszcze wielokrotnie do niej wracać. • ** 22:31 * 11.10.2025 * 93/2025 *

Bukareszt. Kurz i krew • Autor: Małgorzata Rejmer • Moja ocena: 8/10 • „Bukareszt. Kurz i krew” to niezwykle sugestywny reportaż o mieście, które trudno pokochać, ale jeszcze trudniej zapomnieć. Małgorzata Rejmer zabiera czytelnika do rumuńskiej stolicy – miejsca pełnego kontrastów, w którym brud i chaos współistnieją z melancholią, pięknem i ludzkim uporem. Autorka nie upiększa rzeczywistości – raczej cierpliwie odsłania jej kolejne warstwy, pokazując, jak historia, polityka i codzienność splatają się w opowieść o narodzie próbującym odnaleźć sens po dekadach komunizmu i biedy. • To książka o Bukareszcie, ale też o człowieku – o jego zdolności do przetrwania, o pamięci, o przyzwyczajeniu do cierpienia i o tym, jak trudno czasem odróżnić życie od trwania. Rejmer pisze z wielką empatią, ale i bezlitosną szczerością; jej język jest barwny, poetycki, a jednocześnie reportersko precyzyjny. • Choć tematyka bywa przygnębiająca, lektura tej książki daje poczucie obcowania z literaturą najwyższej próby. Autorka potrafi opisać nie tylko miejsca i ludzi, ale też atmosferę – tę trudną do uchwycenia mieszankę nostalgii, absurdu i brutalności. • „Bukareszt. Kurz i krew” to książka smutna, momentami duszna, ale bardzo prawdziwa. Dla miłośników literatury faktu – pozycja obowiązkowa. • ** 21:28 * 08.10.2025 * 91/2025 *