Perełka! To określenie przyszło mi na myśl, kiedy skończyłam czytać tę książkę. Jest w niej wszystko czego szukam, kiedy sięgam po pozycję mającą dostarczyć mi rozrywki i zrelaksować. Ciekawa fabuła oparta na przebogatej historii Dolnego Śląska i jej tajemnicach, charakterystyczne - i przy okazji charakterne - postacie i skrzący się od subtenej ironii oraz sarkazmu język. • Z trzech wrocławskich kościołów giną trzy rzeźby. Mało tego, znikają również trzy, na pierwszy rzut oka kompletnie bezwartościowe przedmioty, których zaginięcie przyprawia o ból głowy wrocławską kurię. Śledztwo rozpoczyna na pierwszy rzut oka twarda pani komisarz, która wieczorami uwielbia czytać łzawe romanse. W sukurs przychodzi jej nieśmieły prywatny detektyw, który jest personifikacją pecha. Jeżeli do tego dodamy jeszcze jego siostrzeńca, ciekawskiego rudzielca, tajemniczą sąsiadkę i szalenie ambitnego sekretarza arcybiskupa robi się naprawdę ciekawie. Dodatkowo autorka sięgnęła po postacie historyczne: gauleitera Dolnego Śląska Karla Hankego i księżną Daisy, wplatając je umiejętnie w intrygę. W rezultacie książkę pochłonęłam w dwa wieczory. Polecam! • Nie rozumiem tylko rekomendacji Doroty Mili na okładce, która rekomenduje książkę fanom "U Pana Boga w ogródku". Nie znalazłam tu żadnym powiązań.

Szczerze mówiąc miałam nieco inne oczekiwania co do treści tej książki, ale i tak nie rozczarowałam się. Autor skupia się na kilkunastu miejscach w USA, które słyną z tego, że są nawiedzone. Dociera m.in. do Detroit, Nowego Orleanu, Los Angeles czy Nowego Jorku. Wędruje między opuszczonymi cmentarzami, muzeami, starymi fabrykami, dociera nawet do najstarszego w Stanach, legalnie działającego domu publicznego. Każde z tych miejsc słynie z obecności duchów. Co mnie zaskoczyło w tej książce to fakt, że autor owszem, przybliża historie i legendy, które wyjaśniają obecność nadprzyrodzonych gości, ale nie skupia się stricte na szczegółach samego "straszenia". Każdy z duchów służy jako punkt wyjścia do przybliżenia wycinka z historii Stanów Zjednoczonych i zagadnień takich jak rasism, masakra Indian, wojna secesyjna, problemy ekonomiczne dużych miast, prohibicja czy niewolnictwo. Czytelnik znajdzie tu również rozważania filozoficzne oraz opinie psychologów. Dosyć dużo miejsca autor poświęca próbie zdefiniowania czym tak naprawdę jest duch i nawiedzenie. • Na pewno nie jest to książka do "połknięcia" w jeden dzień, raczej należy się nią delektować. Zapewniła mi kilka bardzo interesujących zimowych wieczorów.

Kim była Elżbieta Łokietkówna, córka Władysława Łokietka, siostra Kazimierza Wielkiego, królowa Węgier, babka Jadwigi Andegaweńskiej, najpotężniejsza Polka w dziejach, o której wciąż milczą podręczniki? • Autorka w swoich poprzednich książkach opowiada o kobietach, o których historia trochę zapomniała - Sonce, ostatniej żonie Jagiełły, i Elżbiecie Rakuszance - zwanej matką królów Europy. • Tytułowa Złota Królowa to Elżbieta Łokietkówna, kobieta która potrafiła grozić papieżowi, kłócić się z cesarzem, żyć według swojego pomysłu w czasach, kiedy jedyną rolą właściwą tej płci była rola matki i gospodyni. Dorota Pająk Puda ma niesamowity talent do przedstawiania historii tak, że czytelnik ma wrażenie uczestniczenia we wszystkim, fabularyzowania faktów, urealniania postaci. Z kart książki wyziera postać kobiety, która mimo narzuconego małżeństwa, tragedii rodzinnych i niekorzystnych wichrów dziejowych, potrafiła żyć pełnią życia i korzystać z każdej okazji, którą to życie przed nią stawiało. • Książka, od której nie mogłam się oderwać.

Romans historyczny, którego akcja dzieje się w XIX-wiecznej Warszawie i na Podlasiu. Wyraziści bohaterowie, rodzinne tajemnice, pościgi i pojedynki i oczywiście niespodziewane uczucie gwarantują dobrą rozrywkę podczas czytania. Książka napisana z dużą troską o zgodność z historycznymi realiami epoki.

Przy tych upałach trzeba się trochę schłodzić. Przenosimy się więc do luksusowego ośrodka wypoczynkowego w Zmorzynie, otaczają nas pięknie udekorowane domki, wokół słychać kolędy i tylko ciało znanej pisarki pod plastikowym reniferem nieco psuje nastrój. Zakrwawiony nóż w saniach Mikołaja jasno wskazuje na to, że owa pisarka nie rozstała się z życiem dobrowolnie. • Tak zaczyna się jedna z ostatnich książek Iwony Banach. Dla mnie to nazwisko już od dawna jest gwarancją świetnej zabawy przy czytaniu, biorąc książę do ręki wiem, że tekst będzie skrzył się od ironii, złośliwego humoru i sarkazmu. A tutaj dochodzą jeszcze dwie zwariowane staruszki z zapędami do swatania, zaawansowany wiekiem miłośnik broni wszelakiej, zestresowana nieco główna bohaterka i siły lekko nadprzyrodzone w postaci lokalnego Zmora pod ścisłą ochroną rady miejskiej. Polecam na każdą porę roku!