Doskonale uchwycony obraz dorastania w zaniedbaniu i parentyfikacji. Wywód narratorki w bardzo przekonujący kreśli świat z perspektywy dziecka doświadczającego psychicznej przemocy, ze strony niedojrzałych, bezradnych wobec świata rodziców. Relacje w rodzinie są opisane w sposób bardzo dojrzały, wyważony, nie jest dodawane nic na siłę dla wzmocnienia przekonania o krzywdzie jakiego doświadczają • w tej książce dzieci. To subtelniejsze formy przemocy - pozbawione formy cielesnej, ale zawarte w słowach, gestach. • Autorka pięknie pisze, ma wyczucie do metafor czerpanych ze świata, w którym toczy się opowieść a tłumaczenie świetnie oddaje jej zabawę językiem. Z chęcią sięgnę po jej kolejną książkę.