Z przywołanych wspomnień, odkurzonych dokumentów, zapomnianej literatury, ocalałych wycinków codziennych gazet, zachowanych osobistych notatek, odkopanych prywatnych archiwów, wszy­stko­wied­zące­go Internetu, osiągnięć zawodowych zapisanych w publikacjach naukowych różnych autorów, a zwłaszcza unikatowej twórczości fotograficznej wyłania się obraz fascynującej postaci, prowadzącej wielostronną aktywność zawodową i społeczną na rzecz kultury swojego miejsca zamieszkania. Umiejętnie i z wielkim znawstwem pokazującej swoje zainteresowania i pasje, które w wielu przypadkach z biegiem czasu zaczynały być także pasjami Jego otoczenia. Człowieka obdarzonego cennym i rzadkim talentem umiejętności interesującego opowiadania, bez teatralnego aktorstwa, snucia opowieści, których dzieci, młodzież i ludzie dorośli słuchali z zapartym tchem. Wiedzieli bowiem, że zna się On na tym o czym mówi, że jest autentyczny, i że przyglądając się uważnie światu zawsze znajduje coś interesującego do przekazania. Człowieka, znajdującego piękno w drobnych przedmiotach, kamieniach, drzewach i słuchającego uważnie zadawanych pytań i zawsze na nie odpowiadającego. • prof. dr hab. Beata Raszka • z Posłowia