Na pewno ciężko się czyta. Masę nazw plemion, ludów, krain , o których pierwszy raz słyszę. Czasami dana kraina, rzeka czy miasto ma trzy nazwy i dopiero ta trzecia (ale częściej żadna) gdzieś tam ci świta, albo do czegoś jest podobna. Dużo tego, chyba za dużo i nie wiem czy to aż takie ważne. No i seks, seks i jeszcze raz seks. No i dążenie do władzy, za wszelka cenę, maki­awel­isty­czny­mi metodami. Niczego nie uczy prócz tego, że cel uświęca środki. Jako plus - chylę czoła przed Panem Nienackim i jego ogromna wiedza o pradziejach.

"Opowieść trwa, historia nie kończy się nigdy." • To opowieść o latach wcześniejszych Geralta - z przed Cirit. 1245 r - rok burz - tak jak 2020 ;-), czyli 23 lata wcześniej. Koniec, który jest zarazem początkiem - Uroboros.

Do przeczytania książki nakłoniło mnie oberznie serialu - nie polskiego ;-). Lubię tak, obejrzeć adaptację a dopiero później sięgnąć po książkę. Nie, nie przeszkadza mi, że już wiem co będzie dalej. Bo dla mnie nie jest najważniejsze co jest opowiedziane, ale jak. No więc zaczynam swą przygodę z Sapkowskim

Dalsze lost Zofii i jej męża w bardzo ciężkich dla Ślązaków czasach. Powinna to być lektura obowiązkowa dla mieszkańców Górnego Śląska. Nasi dziadkowie, matki nie mówili nam prawdy. Bali się? Byli zastraszenie? • Polecam

Wojna opowiedziana przez ... drugą stronę? Ślązaczka o korzeniach niemieckich. Zapewne miała 1, ale nic o tym nie napisała, mąż jako mąż Niemki miał 3. Bohaterka nie pisze skąd jest, ale data 28 stycznia 1945 r. jednego z rozdziałów wskazywałaby Miechowice, czy Bytom - to data ich "wyzwolenia" przez wojska radzieckie. Wspomnienie o obozie na Zgodzie - odsyłam tych co nic nie wiedzą o tym obozie do książki pt. Afy Dominiki Bara • Dobrze opowiedziane. Prawdziwe