W porównaniu do poprzednich części eko-leśniczego cyklu, rozdziały tego tomu tworzą krótkie mini opowiastki z natychmiastowym morałem i pouczeniem o leśnym sovoir-vivre, nie tworząc spójnej całości - właściwie jedyne, co łączy poszczególne rozdziały to motyw przemijających kolejno pór roku - to jedyny minus książki, choć istotny, ponieważ bohaterowie w dalszym ciągu są nie do odparcia sympatyczni i uroczy, a czytelnik jest nieustannie ciekaw przygód leśnego drobiazgu.

Książka wydaje się dosyć sprzeczna w swoim ogólnym poglądzie na Japonię i Japończyków. Choć czyta się ją łatwo, mimo że często dotyka skomplikowanych meandrów historii i sztuki, nie da się ukryć, iż autor, choć zęby zjadł na kulturze japońskiej - lub być może z tego powodu - przejawia swoistą niechęć do ogólnie pojętej japonistyki, a po zakończeniu lektury całości odnoszę wrażenie, że to dlatego, iż Japonia z biegiem czasu rozmywa się boleśnie z oczekiwamiami i wymaganiami autora. Upływający czas, który zmienia otaczającą rzeczywistość jednocześnie sprawiając, iż postęp jest nieuchronny i jednak po części nieodwracalny, to nie kwestia typowo japońska, dotyczy przecież wszystkich kultur i wszędzie ma swoje plusy i minusy, jednak autor przedstawia ten problem jak gdyby był wyłącznie dylematem Japonii, ubierając wiele mocno subiektywnych argumentów.

Świetna mnogość i różnorodność głównych ról Mieczysława Grąbki, a baśń jest niezwykle ciepła, wręcz disneyowska w swoim wydaniu. Z nagrania wyczuwalna jest cudowna magia i tajemnica, polecam!

Kto by się spodziewał wytwornych, jazzowych kawałków o bratkach i gerberach w baśni muzycznej, a jednak! Świetne poszerzenie wiedzy i horyzontów zarówno muzycznych, jak i... botanicznych.

'Dzień jasny, wesoły, nie idziemy dziś do szkoły...' - kolejna z cyklu ekologicznych baśni muzycznych z przesłaniem o dbaniu o środowisku z przyjemnymi piosenkami w tle.