Historia, która wciąga już od pierwszych stron. Przygoda jaką przeżywa się z Kapitanem Hakiem jest nie do zapomnienia. Morze, piraci i dziecko, które nigdy nie powinno się narodzić wciągnie cię do swojego świata i już nie będzie chciało wypuścić. • James'a Fray'a poznajemy już w trakcie jego narodzin. Jest nieślubnym dzieckiem króla, więc jego matka musi uciekać. Chłopiec rośnie, a jego największym marzeniem jest pływać po morzach i oceanach. Chce się zaokrętować, niestety jego mama nie zgadza się na to. Tak więc mając lat trzynaście ucieka z domu i wsiada na statek. Poznaje na nim niesamowitych ludzi, którzy od razu zapalali do niego sympatią (przynajmniej w większości). W późniejszym czasie poznaje James'a Brook'a. To pod jego dowództwem staje się piratem. Traci rękę, a zamiast niej posiada hak. W końcu sam ze swoją załogą wypływa w morze i staje się kapitanem pirackiego statku. James jako młody chłopiec był wesoły i uśmiechnięty. Jednak po wielu przejściach zmienia się nie do poznania. Jest to bohater, którego nie da się nie polubić. Zdobywa nasze serce i razem z nim przeżywamy morską przygodę. • O przygodach Kapitana Haka czyta się z zaciekawieniem. Może nie są one bardzo wybitne i trochę przewidywalne, ale to nie przeszkadza we wczuciu się w klimat. Szkoda tylko, że w większości tak szybko się one kończyły. Rozdziały są na prawdę bardzo krótkie. Czasami ledwo coś się zaczynało, a tu już koniec. Autor skupił się bardziej na młodzieńczych latach James'a i to jest chyba największy minus tej historii. Bardzo mało zostało opisanych przygód samego Haka, kiedy już stracił rękę. Wolałabym o wiele więcej o tym poczytać. • Książka jest przeznaczona dla trochę młodszych czytelników. Jednakże dorosły również znajdzie w tej historii coś dla siebie. Napisana jest prostym językiem, zdania nie są skomplikowane, więc z jej przeczytaniem poradzi sobie każdy. Polecam ją szczególnie wszystkim tym, którzy lubią książki przygodowe. Jednakże pozostałym też powinna się spodobać. •

Historia, która wciąga już od pierwszych stron. Przygoda jaką przeżywa się z Kapitanem Hakiem jest nie do zapomnienia. Morze, piraci i dziecko, które nigdy nie powinno się narodzić wciągnie cię do swojego świata i już nie będzie chciało wypuścić. • James'a Fray'a poznajemy już w trakcie jego narodzin. Jest nieślubnym dzieckiem króla, więc jego matka musi uciekać. Chłopiec rośnie, a jego największym marzeniem jest pływać po morzach i oceanach. Chce się zaokrętować, niestety jego mama nie zgadza się na to. Tak więc mając lat trzynaście ucieka z domu i wsiada na statek. Poznaje na nim niesamowitych ludzi, którzy od razu zapalali do niego sympatią (przynajmniej w większości). W późniejszym czasie poznaje James'a Brook'a. To pod jego dowództwem staje się piratem. Traci rękę, a zamiast niej posiada hak. W końcu sam ze swoją załogą wypływa w morze i staje się kapitanem pirackiego statku. James jako młody chłopiec był wesoły i uśmiechnięty. Jednak po wielu przejściach zmienia się nie do poznania. Jest to bohater, którego nie da się nie polubić. Zdobywa nasze serce i razem z nim przeżywamy morską przygodę. • O przygodach Kapitana Haka czyta się z zaciekawieniem. Może nie są one bardzo wybitne i trochę przewidywalne, ale to nie przeszkadza we wczuciu się w klimat. Szkoda tylko, że w większości tak szybko się one kończyły. Rozdziały są na prawdę bardzo krótkie. Czasami ledwo coś się zaczynało, a tu już koniec. Autor skupił się bardziej na młodzieńczych latach James'a i to jest chyba największy minus tej historii. Bardzo mało zostało opisanych przygód samego Haka, kiedy już stracił rękę. Wolałabym o wiele więcej o tym poczytać. • Książka jest przeznaczona dla trochę młodszych czytelników. Jednakże dorosły również znajdzie w tej historii coś dla siebie. Napisana jest prostym językiem, zdania nie są skomplikowane, więc z jej przeczytaniem poradzi sobie każdy. Polecam ją szczególnie wszystkim tym, którzy lubią książki przygodowe. Jednakże pozostałym też powinna się spodobać. •

Kompletny gniot. Historia sama w sobie nie jest taka zła. Jednakże Pani James powinna mieć sądowy zakaz pisania. Grafomania w dokładnym znaczeniu tego słowa.

Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza, skupiona jest na ciągłej ucieczce Sonei przed magami, kontaktami ze złodziejami oraz o jej próbach użycia mocy. Przyznam, że ta część trochę mi się dłużyła. Nie było w niej żadnej wielkiej akcji, oprócz tej ostatniej. W drugiej części Sonea jest już w Gildii. Tutaj jej losy związane są z pewnym magiem o imieniu Rothen. To on pomaga jej w nauce kontroli nad mocą i to on się nią opiekuje. Tutaj już natomiast książkę czyta się bardzo szybko i widać, że każda akcja jest starannie zaplanowana, czego trochę mi brakowało w części pierwszej. Wszystkie te wydarzenia opisywane są z perspektywy osoby trzeciej. • Bardzo mi się spodobało jakie imiona wymyśliła autorka. Sonea, Cery, Rothen czy Fergun to imiona z jakimi nigdy wcześniej nie miałam styczności. Sprawia to, że książka staje się oryginalniejsza. Często czytając książki, widzę imiona bądź nazwiska, które się powtarzają. Myślę sobie wtedy "O, tak samo nazywała się dziewczyna z książki ... ". Tutaj czegoś takiego nie miałam, i bardzo mi się to spodobało. • Niestety, muszę także powiedzieć o minusach. Czytając książkę nie znalazłam praktycznie żadnego opisu o wyglądzie bohaterów. Nawet nie do końca wiem, jak wygląda główna bohaterka. Jedyne czego się doczytałam to, że jest chuda i jakie nosi ubranie. I to wszystko. Ciężko sobie w ten sposób wyobrazić bohatera, co jest niestety dużym minusem. Do tego dochodzą opisy miejsc czy przyrody, które są już trochę oklepane. • Na pewno przeczytam kolejne książki z tej serii, jednakże bardziej z ciekawości jak potoczą się losy głównej bohaterki. Książka ta, na pewno bardziej spodoba się młodzieży, niż osobom starszym. Jest to lekka historia, na wolne wieczory. Osobiście jak najbardziej ją polecam, ale radzę nie oczekiwać od tej pozycji za dużo.

Jane Austen idealnie wykreowała bohaterów tej książki. Każda postać jest wręcz bezbłędna. Główną bohaterką jest mądra i rozważna Elizabeth, która jako jedyna w rodzinie, nie myśli o tym, żeby jak najszybciej wyjść za mąż. Poznajemy również, główną męską postać czyli Pana Darcy, który na samym początku może nam się wydawać dumny i wyniosły, no ale jak mylne może być pierwsze spojrzenie. Oczywiście, wiele możemy się dowiedzieć o siostrach głównej bohaterki, pomimo tego, że są to postacie drugoplanowe. Przyznam, że już dawno, w żadnej książce nie czytałam o tak głupich istotach, jakimi są młodsze siostry Lizzy. No i oczywiście są jeszcze państwo Bennet, którzy są tak zabawnym małżeństwem, że czasami nie mogłam wytrzymać ze śmiechu. • Pani Austen, zasługuję także na wielkie brawa, za to jak opisuje otaczającą ją rzeczywistość. Mamy wrażenie, że razem z bohaterami książki, przenosimy się do dzie­więt­nast­owie­cznej Anglii. Tym samym poznajemy także realia jakie były w tamtym czasie. Gdy to ludzie zawsze byli dla siebie uprzejmi a najważniejszym dla kobiety było, aby dobrze wyjść za mąż. • Kolejnym plusem tej książki, jest idealnie nakreślona miłość bohaterów. Rozwija się ona powili a nie szybko i w nagłym momencie. No wiecie: "spojrzałam mu w oczy i już wiedziałam, że jest mi przeznaczony" Tutaj jest wręcz przeciwnie. Między innymi dlatego, że trudno jest nam się wyzbyć pierwszego wrażenia. Elizabeth musiała się przekonać, że Pan Darcy nie jest tak zły jak to ludzie mówią. A szczególnie, jak mówi Pan Wickham, który na początku wydawał się taki uczciwy i pokrzywdzony przez los. • Książka zdecydowanie trzyma nas w niepewności. Przyznam, że starałam się przewidzieć, co stanie się dalej i nie byłam w stanie. Niestety, niektórym osobom może być trudno przebrnąć przez początek tej historii. Jest napisana trochę innym językiem i dlatego mogą pojawić się kłopoty. Ja sama na początku miałam z tym problem. Jednakże, jest to historia tak ponadczasowa, że wszystko jest warte jej przeczytania.