Książkę „Bracia Lwie Serce” napisała Astrid Lindgren. To opowieść o dwóch braciach — Jonatanie i Karolu, którzy po śmierci trafiają do fantastycznej krainy Nangijali, gdzie przeżywają wiele przygód. Nangijala to miejsce pełne nieb­ezpi­ecze­ństw­, ale też przyjaźni i walki o wolność. • Bohaterami są Jonatan, starszy brat, który jest odważny i gotów chronić swojego młodszego brata w każdej sytuacji, oraz Karol (Sucharek), który na początku boi się wielu rzeczy, ale z czasem staje się odważniejszy. Razem walczą z tyranem Tengilem i smokiem Katlą, żeby pomóc mieszkańcom Doliny Dzikich Róż. • Podobał mi się Nemeczek przez to, jaki jest odważny i to, ile poświęcił placu. Przygody braci były pełne napięcia i akcji. Było tam dużo momentów, kiedy musieli podejmować trudne decyzje i stawiać czoła nieb­ezpi­ecze­ństw­u, co sprawiało, że historia była ciekawa i emocjonująca. • Podobały mi się przygody braci i to, jak odważnie stawiali czoła nieb­ezpi­ecze­ństw­om. Ciekawie było obserwować, jak Karol powoli stawał się odważny i jak Jonatan zawsze go wspierał. • Książka jest prawie najlepsza ze wszystkich lektur szkolnych. Było tam wiele dramatycznych sytuacji i momentów, które były ciekawe. • Uważam, że „Bracia Lwie Serce” to bardzo ciekawa książka. Jest pełna przygód i emocji, łatwo ją czyta się.

... szkoda czasu

Miałem możliwość przeczytania WITRAZYSTY. Jak dla mnie książkę da się przeczytać, początek dobry ale końcówka mi nie przypadła do gustu.

Takie sytuacje to tylko w Ameryce. Kiedyś obejrzałem dokument o którymś z kościołów w USA pt.: “Wiara czyni czuba” (dostępny na You Tube), już sam tytuł sugeruje, że historie opowiadane przez zwykłych ludzi są raczej naciągane. Z podobnym zjawiskiem w reportażu L. Wrighta. Wszelkie grupy dziwnych kościołów powstałych na bazie wbijania ciemnoty niedokształconym ludziom kończą się tak jak w książce. Grupy fundamentalistów religijnych wmawiających, że poprzez glosolalia polegająca na wypowiadaniu niezrozumiałych dla słuchaczy sylab i słów, które w natchnieniu Duch Święty przekazuje jako formę modlitwy, uwielbienia i budowania duchowego — brzmi bajecznie. Więc jeżeli dodamy do tego, że przedstawiciele Kościoła Żywej Wody wierzą, że szatan jest bytem jak najbardziej rzeczywistym, a co za tym idzie może namawiać ludzi do różnych czynów. No to mamy w lata 80. XX wieku za sprawą religii powrót przez tunel czasowy do XVII wieku. Nic dziwnego, że w USA mógł powstać ruch QAnon. • Książka momentami wprawiała mnie w osłupienie i zadawałem sobie pytanie SERIO? Jak na przykład, jeżeli chodziło o wspomnienia osłonowe, w których ktoś sugeruje komuś, że coś zrobił, a on sobie to przypomina, że rzeczywiście zrobił. Nie by to dotyczyło zamkniętego kręgu ludzi, w swoich świątyniach, ale oni rzeczywiście za wspomnienia osłonowe gotowi byli wydawać wyroki. • Książkę można i warto przeczytać, choćby na osobę, która zdroworozsądkowo podeszła do całej sprawy i wyjaśniła, że całość jest wymysłem ogłupiałych umysłów.

Poziom absurdu i ilość bezsensownych opisów jest nie do strawienia. A do tego ciągłe przekleństwa.