Synestezja. • Wendy Mass stworzyła powieść idealną dla młodego pokolenia. „Mango, nie mów nikomu” to książka, która powinna zagościć na półkach wielu czytelników. Porusza tematy, które pomogą wykształtować umysły młodych czytelników. W tej książce prócz ważnych kwestii znajdziemy dużo humoru. „Mango, nie mów nikomu” to powieść pełna charyzmy i kolorów. • „Ktoś szepcze: „To ona. To ta dziewczyna, która widzi kolory”. Więc to tak. Stałam się „tą, która widzi kolory”. Cóż, przynajmniej nikt nie wie, że jestem również dziewczyną z kotem, w którym mieszka cząstka duszy jej zmarłego dziadka. Tego mi nie zabiorą.” • Fabuła skupia się na trzy­nast­olet­niej­ Mii, która jest wyjątkową dziewczynką. Wszystkie liczby, a nawet dźwięki widzi w kolorach. Myśli, że jest dziwadłem i boi się, że jej rówieśnicy też tak będą myśleć. Ma kota – Mango – któremu wszystko mówi i który przypomina jej dziadka. Jednak Mia wcale nie jest chora – po prostu jest inna, jest synestetykiem. • „Czasami inność polega na tym, że widzi się więcej, niż dostrzegają wszyscy.” • „Mango, nie mów nikomu” to książka wyjątkowo lekka i przyjemna. Porusza temat synestezji. Na pewno znajdą się osoby, które wcześniej nic na ten temat nie wiedziały. Przyznam się, że ja z tym pojęciem spotkałam się pierwszy raz. Widzieć świat w kolorach, przeróżnych odcieniach – to musi być coś niesamowitego, ale również i kłopotliwego. Wendy Mass w bardzo przyjemny sposób wyjaśnia na czym polega ta przypadłość i jakie są jej plusy i minusy. Jedno jest pewne – to nie choroba. • Książka kierowana jest głównie do młodych czytelników. Język i styl sprawiają, że nie mamy żadnych trudności z jej czytaniem. Autorka zadbała o słownictwo, które jest proste i przyjemne. Jednak mnie czegoś w tej książce zabrakło. Nie jest to zła pozycja, lecz nie zaspokoiła mojego czytelniczego głodu w stu procentach. Po jej przeczytaniu czuję niedosyt. Może przez to, że książka jest zbyt młodzieżowa jak dla mnie. Niektóre „młodzieżówki” są uniwersalne – mogą je czytać młodzi czytelnicy, jak i ci nieco starsi. „Mango, nie mów nikomu” to książka, którą mogą przeczytać wszyscy, jednak obawiam się, że ta starsza grupa może poczuć taki niedosyt jak ja. • „Każdy z nas stara się, jak może, i żongluje piłeczkami codziennych wydarzeń i obowiązków.” • Bohaterowie powieści są dobrze wykreowani, barwni i sympatyczni. Głowna bohaterka, Mia, to przezabawna dziewczynka, której świat staje na głowie. Jednak, gdy dowiaduje się, że są inni ludzie, którzy widzą kolory, jej nastawienie do siebie samej się zmienia. Zaczyna w pełni się akceptować i swój wyjątkowy talent. Dużą rolę odgrywa również otoczenie dziewczynki – najbliższa rodzina, kociak, przyjaciółka i pewien młodzieniec. Wszyscy bohaterowie zasługują na uwagę. • W książce prócz synestezji poruszony jest temat śmierci pupila i radzenie sobie z tą tragiczną sytuacją. Autorka skupiła się głównie na dzieciach, bo wiadomo, że to one najbardziej przeżywają śmierć swojego zwierzaka. Dla nich to katastrofa, a Wendy Mass pokazuje, że to nie koniec świata. Między wierszami możemy przeczytać o przyjaźni i miłości. O zauroczeniu i zabawie. • „Mango, nie mów nikomu” to idealna lektura dla młodego pokolenia. Kształtuje, uczy i poprawia humor. Prócz ważnych tematów, znajdziemy w niej dużo zabawy i przygody. Książkę polecam wszystkim młodym czytelnikom, bo to świetna pozycja dla młodych umysłów. Mimo wszystko zachęcam również starszych czytelników do sięgnięcia po tę pozycję. Warto czasem wrócić do czasów dzieciństwa, a przy „Mango, nie mów nikomu” z pewnością stanie się to łatwiejsze.

Mango, nie mów nikomu Wendy Mass to książka dla młodzieży, w której główną bohaterka i narratorką jest nastoletnia Mia. To dziewczyna wrażliwa, zdolna, ale też nieco skryta. Nie chce przed nikim ujawnić swojej kolorowej przypadłości, ponieważ boi się, że zostanie wyśmiana. Strach przed niezrozumieniem paraliżuje ją. • Mia ma przyjaciółkę, z którą do tej pory dzieliła się wszystkim. Po śmierci dziadka dziewczynka przywiązała się też do kota, którego znalazła po jego pogrzebie. Według niej Mango ma oczy zmarłego seniora. Kot jest schorowany, Mia musi o niego dbać, a to duża odpowiedzialność dla tak młodej osoby. Jak sobie poradzi z leczeniem Mango? • więcej na: [Link]