„Białe” to pierwszy reportaż Ilony Wiśniewskiej, po który sięgnęłam. Muszę przyznać, że jest napisany w sposób bardzo subtelny za pomocą dość plastycznego języka. Świat opisany słowami autorki zdaje się być tak rzeczywisty w wyobraźni czytelnika, że nie trzeba być w miejscu, o którym mowa, żeby poczuć jego specyficzny klimat, dostrzec w nim pewien potencjał. • Opowieść o Spitsbergenie, zimnej, norweskiej wyspie archipelagu Svalbard to zapiski losów jej współczesnych osadników. To historie wielu niezwykle barwnych postaci, które swe życie postanowiły związać z tym lodowatym archipelagiem. Bohaterowie reportażu dziś nie wyobrażają sobie bardziej odpowiedniego dla nich miejsca do bytowania niż Spitsbergen. Są niczym koczownicy, pochodzą z różnych krajów, wielu kultur, posługują się często odmiennymi językami, wywodzą się z odmiennych tradycji, a każdego z nich cechuje konkretny temperament. Jako społeczność w całokształcie są wielobarwną mozaiką na tle tego roziskrzonego bielą krajobrazu. Okazuje się, że życie na dalekiej Północy w ciągłym mrozie oraz śniegu albo wiecznej ciemności nocy polarnej na przemian funkcjonującej ze świetlistymi blaskami słonecznego dnia polarnego nie musi być wcale takie straszne. Wszystko jest kwestią przyzwyczajenia, dostosowania się do nowych warunków, zahartowania w odmiennym klimacie. Na śnieżnobiałym Spitsbergenie jest mnóstwo niezwykłych miejsc do odkrycia i zbadania. • „Białe” to fascynująca opowieść o jednym z najzimniejszych miejsc na naszel planecie. Polecam.