Oryginalna, interesująca.

Dystopia, szuka człowieczeństwa; wyróżnia się prostotą języka i narracji, ciepłem, co łączy z atmosferą lęku i scenami przemocy (w tym gwałtu) - łatwo się czyta/słucha, ale ma w sobie ciężar, jest bardzo przejmująca - właśnie dlatego warto!

Historia grupy osób, które w jednym momencie tracą wzrok i zostają zamknięte w strzeżonym budynku, w celu odizolowania od reszty społeczeństwa. Epidemia ślepoty się rozwija w całym mieście, ale pisarz skupia się na tej grupie, opisując ich przeżycia i przemyślenia. Ślepota omija jedną osobę. Czytelnik może stwierdzić czy to błog­osła­wień­stwo­ widzącego, czy nieszczęście. Pierwszy raz spotykam się z takim stylem pisania, postacie są anonimowe, a dialogi ukryte są w całości tekstu, co wymaga skupienia u czytelnika. Polecam.

Książka godna polecenia. Ciekawa jestem filmowej adaptacji tej powieści.