Przyznam szczerze, że to chyba jedna z trudniejszych książek Schmitta. Dlaczego? Bo według mnie jej fabuła wymaga przeprowadzenia raczej szczegółowej analizy nad alegorią w niej zawartą. Jak zwykle autor poprzez snucie swej filozoficznej opowieści chce przekazać czytelnikowi swą wiedzę dotyczącą bardzo ważnych życiowych tematów. Tym razem trafił w samo sedno. Poruszył bowiem temat, który w pewnym sensie wiedzie prym w życiu wielu współczesnych ludzi. EGOIZM... Uważam, że nutka egoizmu tkwi w każdym z nas, bo tak jest skonstruowana natura ludzka. Wszystko jest w porządku, gdy nad nim potrafimy "zapanować". Gdy nie przemy bezmyślnie do przodu, nie zważając na otaczającą nas rzeczywistość, ignorując wszystkich i wszystko. Schmitt w swych rozważaniach dowiódł, że bycie egoistą ignorantem jest czymś co w rzeczywistości zabija ludzką duszę, niszczy wzajemne relacje. Zostaliśmy stworzeni do życia w społeczności, do wzajemnej akceptacji, współistnienia z naturą i nie tylko. "Sekta egoistów" to niezwykle krótka rozprawa filozoficzna wymagająca dłuższego przemyślenia. Książka ta jak każda z dotychczas wydanych pozycji Schmitta należy do literatury niezwykle wartościowej.