Czytanie "Jeżycjady" zaczęłam od lektury szkolnej "Opium w rosole". Książka bardzo mnie zaciekawiła więc zaczęłam czytać "Jeżycjadę" od początku. W "Szóstej klepce" przeplatają sie dwa główne wątki, Bobcio ze swoimi szalonymi pomysłami i Celestyna oraz jej chandry i rozterki. Ogólnie książka bardzo ciekawa, napisana pięknym literackim językiem, miejscami bardzo dowcipna. Polecam z całego serca.

Pierwsza część "Jeżycjady". • Zapoznajemy się z sympatyczną rodziną Żaków. Najstarszy w rodzinie jest dziadek, a najmłodszy Bobcio, inteligentny i niezwykle pomysłowy sześciolatek. Trzon rodziny stanowią: mama Żakowa, tata zwany Żaczkiem i ich dwie córki - piękna lecz leniwa studentka Julia i Celestyna (przezwana przez dziadka wdzięcznie "Cielęciną") - uczennica pierwszej klasy liceum. Jest jeszcze mama Bobcia - rozczarowana życiem i wiecznie zmartwiona ciocia Wiesia. Poznajemy też klasę Cesi i postaci, które odegrają ważną rolę również w późniejszych częściach cyklu - czarującego Pawełka Nowackiego, ospałą Danuśkę Filipiak, Jerzego Hajduka (beznadziejnie zakochanego w Celestynie) i oczywiście profesora Dmuchawca, polonistę, wychowawcę klasy I b. • Historia zaczyna się w grudniu 1975 roku i toczy do Wielkanocy. Burzliwe losy bohaterów mocno osadzone są w realiach ówczesnego Poznania. Powieść przy tym jest niezwykle dowcipna. • Od tego tomu należy rozpocząć przygodę z "Jeżycjadą". • Czytajmy powieści Małgorzaty Musierowicz - jej pisarstwo jest fenomenem jedynym w swoim rodzaju. Wnosi w życie czytelników wiele radości i ciepła.

Lubię wracać, mam do tej serii ogromny sentyment.

Różne ciekawe historie jednej rodziny.