Ostrzegam na początku - to nie jest saga "Pieśń lodu i ognia"! • Powiem więcej nawet obok tej powieści nie stała. Tu mamy słodką opowiastkę ekologiczną podlaną sosem s/f. Ładnie sprawnie napisaną ale raczej nic więcej ponad spokojny wieczorny relaks na fotelu z książką. Powieść napisana 35 lat temu, kiedy jednym z głównych tematów gazet była demografia przede wszystkich Chin i Indii oraz straszenie wizją nadchodzącego głodu dla przeludnionej planety Ziemia. Martin w tym nurcie odnalazł się niezwykle rynkowo, pisząc powieść o altruistycznym inżynierze ekologu a raczej o inżynierii społecznej rozprawiając się przy okazji z różnymi mitami religijnymi. Powieść na 3+! • Ps. Dziś straszy się nas efektem cieplarnianym.

Martin jak zwykle zaskakuje, i nigdy nie nudzi. Podczas podróży z Tufem, poznajemy rożne planety i problemy ich mieszkańców, które ten stara się rozwiązać wykorzystując swoje nowo nabyte umiejętności, intelekt i sprzyjające szczęście. Ciągle jest kupcem więc na "Arce" stara się zarobić nie małe pieniądze. W końcu to jedyna ocalała biowojenna jednostka. Tuf pomagając, czasem celowo szkodząc, przeżywa ciekawe przygody. Ma świadomość potęgi "Arki" i wykorzystuje ją do celów mu potrzebnych, a spłata 33 milionów kredytek długu to też jakiś cel. • Całość składa się na kilka opowiadań. Najciekawsze to "Gwiazda Śmierci" opowiada o samym zdobyciu Arki przez Tufa. Historie czyta się dość dobrze, akcja nie jest specjalnie żwawa ale trudno się jest z nią nudzić. Zwłaszcza przy tak niezwykłych postaciach. Martin stworzył na prawdę bardzo interesujące postacie, zwłaszcza głównego bohatera, ale też inne osobniki spotykane podczas podróży potrafią nie raz zaskoczyć. • Warto po nią sięgnąć by poznać również nieco kosmiczne oblicze Martina, w którym autor świetnie się odnalazł. Porusza filozoficzne kwestie. Głównym motywem jest motyw boskości. Co sprawia, że czujemy się jak bogowie? Czy władzę można wykorzystywać bez ograniczeń i jakie koszty za sobą niesie? Czy boską władzę sprawuje się lekko?