Wyjątkowa książka. Nie ma w niej żadnej akcji, właściwie niewiele się tam dzieje, a mimo to wciąga.

Napisana pięknym literackim językiem. Kamerdyner Stevens nieustannie dąży w swoim zawodzie do perfekcji, za wszelką cenę, za cenę osobistego szczęścia.Całość przypomina stylem Kafkę, jednak podszytą angielskim humorem, tutaj bardzo gorzkim.

BARDZO ANGIELSKIE

Wspaniała książka! Napisana pięknym językiem opowieść o życiu człowieka z pasją, która zmienia go w niewolnika. Gdy praca, lojalność i obowiązek stają się ważniejsze niż twoje życie to już po tobie. Choć nadzieja nigdy nie gaśnie bywa, że jest już za późno. Literatura na 5+!!!

Kazuo Ishiguro przekazuje nam najbardziej bolesną, trudną mądrość życiową. Jeżeli ponieślismy porażkę, klęskę...Podjęliśmy przeszłości złą decyzję, która wpłynęła na całe nasze życie. Musimy się z tym pogodzić. Musimy pogodzić się z samymi sobą, z życiem. Nie możemy ciągle wracać do przeszłości. Jedyne co nam pozostaje, to docenianie, zauważanie końca dnia, wieczoru, okruchów dnia. Okruchów dnia, które powinny być odpoczynkiem, radością, spokojem. A, kochany Pan Stevens nareszcie nauczy się żartować. Ze łzami w oczach, z bólem w sercu, ale nauczy się żartować. Nauczy się cieszyć końcem dnia, cieszyć okruchami szczęścia.

Narratorem powieści jest kamerdyner Stevens, które swoje najlepsze lata poświęcił służbie u lorda Darlingtona. Pracę i zawodowe obowiązki stawia na pierwszym miejscu. Po śmierci swojego chlebodawcy dalej prowadzi jego dom. Podczas urlopu w czasie którego wyjeżdża do Kornwalii. Podróż mająca początkowo na celu namówienie dawnej gospodyni panny Kenton do powrotu do pracy, zamienia się w podróż w głąb siebie. Stevens rozpamiętuje przeszłość, analizuje minione wydarzenia i zdaje sobie sprawę, że utracił najlepsze lata swojego życia, tracąc szansę na szczęście w życiu osobistym. • Stevens jest jedną z najbardziej tragicznych postaci, jakie miałam zaszczyt spotkać w literaturze. Bezwarunkowo oddany swojemu pracodawcy, wypełniający wszystkie jego polecenia, zaangażowanego. Za najważniejsze cechy w swoim zawodzie uważa godność leżącą w niekwestionowanej lojalności wobec swego pracodawcy i dumę, o których nigdy nie wolno mu zapomnieć, a które pozwoliły mu żyć w przeświadczeniu, że to co robi jest słuszne. • Powieść pozwala nam na refleksję, że na nasze życie składają się tytułowe okruchy, resztki dnia, ale trzeba umieć i chcieć je dostrzec. Szczęściem mogą być ulotne chwile, które tak łatwo jest przegapić. Tak łatwo jest utracić miłość, by dopiero po latach dostrzec swoją głupotę. Co zostaje nam pod koniec dnia po tym jak zmarnowaliśmy miłość albo życie? • Historia Stevensa przypomina o tym jak ważne jest by żyć swoim życiem. • "Okruchy dnia" Kazuo Ishiguro to hipnotyzujące arcydzieło. Niezwykle sugestywne, subtelna, napisana przepięknym eleganckim językiem oddającym klimat brytyjskiej powściągliwości. • To opowieść o poszukiwaniu czegoś bezpowrotnie utraconego w życiu, o pamięci i jej nieuchwytnej zawodności. • Marta Ciulis- Pyznar