Islandia z innego punktu widzenia... • Książka napisana przez Piotra Milewskiego o jednym z najzimniejszych krajów Europy nie jest przewodnikiem turystycznym, jest czymś z pogranicza reportażu i nieco fabularyzowanej powieści sentymentalnej. • Autor zainspirowany reprintem dzieła Daniela Vettera, który w wieku XVII odwiedził Islandię i spisał wrażenia ze swego na niej pobytu, postanowił pójść niejako w ślady za Morawianinem i wyruszył w drogę ku krainie lodowców i kraterów powulkanicznych. Niestety nie spodziewał się, że podczas swego na Islandii pobyty doświadczy najzimniejszego lata od pięć­dzie­sięc­iole­cia. Wiele sytuacji dało mu w kość. Samo podróżowanie z ogromnym i ciężkim plecakiem w bardzo niskiej temperaturze nie należało wcale do łatwych. Do tego noce spędzone w namiocie targanym często silnym wiatrem. Ogromną rekompensatą za podróż w trudnych do zniesienia warunkach pogodowych było piękno naturalnego polodowcowego krajobrazu, który na każdym turyście wywiera jednak ogromne wrażenie. W różnych miejscach swego pobytu autorowi udawało się trafić na niesamowitych ludzi, którzy swymi opowieściami o życiu na wyspie, panujących na niej tradycjach, ale także przeróżnych ograniczeniach raz potrafili wprowadzić czytelnika w niesamowite wręcz zdumienie, a innym zaś razem w konsternację. Bo funkcjonować w kraju, gdzie częściej noc jest znacznie dłuższa od dnia i nie oszaleć to naprawdę cud. I choć wielu bohaterów tej historii przyznało się z jakimi problemami często przychodzi się borykać mieszkańcom wyspy, to i tak w większości nie potrafią sobie oni wyobrazić życia gdzieś indziej. • Pełna osobistych refleksji i porównań do opisów z dzieła Vettera opowieść Milewskiego o mimo wszystko dla wielu nieco egzotycznej Islandii jest intrygującą historią, napisaną w bardzo literacki sposób, którą czyta się z czystą przyjemnością. Myślę, że jest doskonałą lekturą zachęcającą do podróży tych, którzy marzyli o odwiedzeniu tego miejsca, a jeszcze się na taki krok nie zdecydowali. Polecam gorąco publikację.