Eleonora to z pewnością niezwyczajna dziewczyna - ma rude włosy, dziwnie się ubiera, a Romea i Julię uważa za bogate dzieciaki. Park jest chłopakiem, który lubi czytać komiksy i któremu dobrze w czerni. Losy tych dwojga nastolatków pewnego dnia stykają się ze sobą. Oboje bardzo szybko zaczynają się interesować się sobą nawzajem i wkrótce okazuje się, że są po prostu w sobie zakochani. Jednak pewne problemy w życiu Eleonory stawiają to uczucie pod znakiem zapytania. Czy ta pierwsza miłość ma szansę przetrwać? • Rainbow Rowell jest amerykańską autorką książek głównie dla młodzieży. W Polsce znana jest głównie dzięki właśnie Eleonorze i Parku i Fangirl. Niedawno w naszym kraju miała premierę jej powieść Linia serc. • Przyznam, że od dłuższego czasu zabierałam się do sięgnięcia po twórczość pani Rowell, ale zawsze coś stawało mi ku temu na przeszkodzie. Niedawno jednak byłam w bibliotece w poszukiwaniach jakiejś ciekawej książki na ferie i w ręce wpadła mi właśnie Eleonora i Park. Uznałam to za znak od losu i zdecydowałam się wypożyczyć właśnie ją. • Spodobało mi się od samego początku, a z każdą stroną coraz bardziej zanurzałam się w tej historii. Podczas lektury czułam się tak jakoś... inaczej. Nie umiem nazwać tego uczucia, ale było ono jak najbardziej pozytywne. Przeżywałam wydarzenia razem z bohaterami i muszę wyznać, że dawno żadna książka nie sprawiła, że tak bardzo utożsamiałam się z postaciami. Ostatecznie powieść tę skończyłam w mniej więcej dwa dni, a po zakończeniu pozostał niedosyt i niedowierzanie, że koniec nadszedł tak szybko. • W Eleonorze i Parku bohaterowie są niemal namacalnie prawdziwi, z krwi i kości stworzeni. Nie ma tutaj idealnych ludzi; każdy ma zarówno wady, jak i zalety. Eleonora jest pulchną dziewczyną ze swoimi dziwactwami, a Park także posiada swoje ułomności. I właśnie to tak bardzo mi się podoba - autorka nie wyidealizowała postaci, tylko ukazała ich tak, jak normalnych nastolatków i dorosłych. • Głównym motywem jest oczywiście miłość dwojga nastolatków. Obserwujemy, jak powoli zakochują się w sobie, a potem uświadamiają sobie, że to prawdziwe uczucie. Miłość nieidealna, ale jakże piękna i bezinteresowna.Oboje wszakże, jak wspominałam, mają wady, ale przecież jeśli ktoś naprawdę żywi uczucia względem drugiej osoby, to akceptuje ją taką, jaką jest. Sposób, w jaki został ukazany ten wątek, bardzo przypadł mi do gustu. • Akcja powieści toczy się spokojnie, adekwatnie do delikatnego uczucia Eleonory i Parka. Autorka nie śpieszy się, powoli opisuje wydarzenia. Nie jest to nużąca forma, a wręcz przeciwnie - interesująca. Stylowi, w którym została napisana Eleonora i Park, także nie mam nic do zarzucenia. • Wspomnę również o wydaniu książki. Okładka, według mnie, przyciąga wzrok. W dodatku jest taka miękka, tak samo strony - za to dodatkowy plus ode mnie do wydawnictwa. • Zakończenie na początku wydało mi się trochę dziwne i uznałam je za słabe. Jednak ja, niekumata, po kilkunastu minutach wreszcie zrozumiałam to, co autorka chciała przekazać i teraz mogę stwierdzić, że jest ono dobrym dopełnieniem opowieści. • Eleonorę i Parka z całego serca polecam tym osobom, które są jeszcze co do tej książki niezdecydowane. Ja się nie zawiodłam i myślę, że również wy się nie zawiedziecie. To piękna historia o pierwszej miłości, która wywiera na czytelniku niesamowite emocje. Z chęcią sięgnę po kolejne książki tej autorki.