Mam mieszane uczucia co do tej książki. Na początku miałam straszny mętlik czytając to wszystko, sama nie wiem co czułam. Rozczarowanie? Tak, pewnie to było to. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego, a to co dostałam było hm..nie było złe, ale było takie niewystarczające. Książkę bardzo szybko przeczytałam i cóż, pomimo ładnej okładki nie powaliła mnie na kolana. • Waverly jest nastolatką, która jak dla mnie cierpi na zaburzenia osobowości. Z jednej strony chce od życia czegoś więcej niż tylko ulotnej popularności, a z drugiej strony nie pragnie niczego więcej niż być coraz bardziej popularna, a może pragnie tego tylko z uwagi na swoją najlepszą przyjaciółkę - która swoją drogą jest totalną egoistką. Nie zwraca uwagi na to czego chciałaby jej przyjaciółka, z góry zakłada, że będzie tak jak ona tego chce. • We śnie Waverly pokazuje swoją drugą naturę, wrażliwej dziewczyny. • Dziewczyna aby zbyt wiele nie myśleć biega do wyczerpania sił, nie zwracając uwagi na ból, który sobie tym wyrządza. Na jawie marzy o tym by w końcu móc zasnąć na dłużej niż 3 godziny. • Marshall to chłopak z masą problemów, a żeby o nich nie pamiętać upija się do nieprzytomności i bierze narkotyki. • Kiedy przez dziwny przypadek zaczynają spotykać się we śnie, bądź na jawie - ciężko to określić - zachowują się w sposób, w jaki nikt wcześniej ich nie widział. Całą książkę czytało się bardzo lekko i przyjemnie, ale nie sądzę abym kiedyś do niej wróciła. Mimo wszystko bardzo polecam! :)