Autorka obiektywnie przedstawia zalety i wady japońskiego systemu edukacji. Niektóre fakty w nim są dla nas śmieszne, niektóre niedopuszczalne, ale są to filary japońskiego szkolnictwa. Autorka po latach umie ocenić, co wpłynęło na jej syna pozytywnie, a co pozostawiło traumę. Podaje przyczyny i skutki pewnych cech japońskiej szkoły. • Pod koniec jest także porównanie japońskiej i amerykańskiej prywatnej szkoły średniej. To już dwa zupełnie inne światy. • Wszystko jest opisane w formie dziennika/ sprawozdania z kilku lat pobytu autorki (Japonki) wraz z adoptowanym synem w Kraju Kwitnącej Wiśni. Podziwu godny jest spokój, z jakim opisuje ona swoje reakcje na niektóre sytuacje, konieczność dostosowania się przy jednoczesnych próbach zadbania o psychiczny dobrostan jej dziecka.

Czy te małe dzieci są szczęśliwe? :(