Pierścień Bolesława

Gdy [Mieszko II] umarł w roku Pańskim 1033, nastąpił po nim pierworodny syn jego Bolesław. Skoro ten został ukoronowany na króla, wyrządzał swej matce wiele zniewag. Matka jego, pochodząca ze znakomitego rodu, nie mogąc znieść jego niegodziwości, zabrawszy maleńkiego syna swego Kazimierza wróciła do ziemi ojczystej do Saksonii, do Brunszwiku, i umieściwszy tam syna dla nauki miała wstąpić do jakiegoś klasztoru zakonnic. Bolesław zaś z powodu srogości i potworności występków, których się dopuszczał, źle zakończył życie i choć odznaczony został koroną królewską, nie wchodzi w poczet królów i książąt Polski. (Kronika wielkopolska, ok. 1295 r.). Erudycyjne odniesienia do literatury (…) i przekazów kulturowych, dobre pióro, które poradziło sobie ze skomplikowanymi wywodami językoznawczymi i filozoficznymi, ale też ze śmiałymi scenami erotycznymi czy brutalnymi, ogromny potencjał wyobraźniowy to cechy, które sprawiają, że powieść Wojtysia jest interesująca i bardzo wciągająca. A nade wszystko wielowymiarowa i spójna. Polecam wszystkim, którzy lubią się wczytywać w słowa. (Jolanta Świetlikowska, zbrodniawbibliotece.pl)