Igrzyska śmierci

Książka wzbogaca nas samych i opisuje co morze się stać jeśli będziemy z sobą walczyć.książka bardzo mi się podobała.*****+

Na pewno każdy z Was słyszał o bestsellerowej trylogii "Igrzyska śmierci" Suzanne Collins. Z pewnością większość dowiedziała się o niej za sprawą równie głośnych ekranizacji. Ja sama jestem fanką tejże serii, dlatego dziś postanowiłam zrecenzować dla Was pierwszą część. Mam nadzieję, że moja recenzja skłoni jeszcze niez­decy­dowa­nych­ do przeczytania tych książek. • Główną bohaterką, jak i narratorką książki jest szesnastoletnia Katniss Everdeen, która wraz z matką i siostrą mieszka w Dwunastym Dystrykcie, jednym z najb­iedn­iejs­zych­ w całym totalitarnym państwie Panem. Po tragicznej śmierci ojca w kopalni dziewczyna stała się główną żywicielką rodziny. Kiedy Prim, bo tak ma na imię jej siostra, zostaje wylosowana do wzięcia udziału w Głodowych Igrzyskach, Katniss decyduje się na wielkie poświęcenie - zgłasza się za nią i tym samym automatycznie staje się uczestnikiem igrzysk. Katniss trafia na arenę gdzie będzie musiała stawić czoło najróżniejszym nieb­ezpi­ecze­ństw­om i wybierać między życiem a śmiercią... • "Dwunasty Dystrykt. Tu możesz bezpiecznie umrzeć z głodu". • Czym właściwie są Głodowe Igrzyska? To okrutny turniej transmitowany na żywo przez telewizję. Zasady igrzysk są proste. Raz w roku każdy z dwunastu dystryktów musi dostarczyć daninę za dawną rebelię - dziewczynę i chłopca w wieku od dwunastu do osiemnastu lat, zwanych trybutami. Mają oni wziąć udział w Głodowych Igrzyskach. Dwadzieścia cztery ofiary zostają uwięzione na ogromnej arenie i zmuszone do walki na śmierć i życie. A zwycięzca może być tylko jeden. • Katniss to bohaterka przede wszystkim odważna. Jest dość silna emocjonalnie, nie brak jej determinacji, ale jej niezbyt przyjacielski charakter często przysparza dodatkowe problemy. Potrafi przeciwstawić się nawet najważniejszym zasadom. Między innymi dlatego ją polubiłam. • Suzanne Collins w swojej powieści stworzyła przejmujący i jakże brutalny świat. Panem to państwo powstałe na gruzach dawnej Ameryki Północnej, z Kapitolem jako stolicą. Właśnie w Kapitolu ludzie żyją pod dostatkiem, bawiąc się i szalejąc, podczas gdy w większości dystryktów panuje głód i bieda. Czy czegoś Wam to nie przypomina? • "Oto rada. Nie dajcie się zabić". • Autorka w mistrzowski sposób połączyła przygodę z refleksjami na temat życia w Panemie, a także dodała do tego romans. Zaskakujące zwroty akcji również są wielkim plusem. Do tego bardzo podobał mi się styl, jakim ta książka została napisana - mimo, iż czyta się wolno, jest on przyjemny. • "Igrzyska śmierci" to powieść, która całkowicie zawładnęła moim sercem. Pokazuje, jak bardzo można poświęcić się dla rodziny i do jakich okrucieństw dopuszcza się władza. To także historia o bezwarunkowej miłości, powoli się rodzącej. Napisana w przejmujący sposób poruszy każdego, kto będzie miał okazję ją przeczytać. • " Katniss, dziewczyna, która igra z ogniem". • Teoretycznie rzecz biorąc, książka ta skierowana jest do młodzieży. Moim zdaniem jednak starszym czytelnikom również przypadnie ona do gustu. Naprawdę warto zapoznać się zarówno z pierwszą częścią, jak i z całą trylogią. Gorąco polecam z ręką na sercu.

Genialna książka! • Przerażająca, ale jednocześnie taka prawdziwa... A autorka opisała to wszystko w świetny sposób. Są tutaj momenty, kiedy można się śmiać, o wiele więcej, kiedy można się wzruszyć i jeszcze więcej takich, podczas których czytelnik czuje przerażenie... Bo sama idea tych Igrzysk i to, co stało się ze światem jest straszne. I jest to opisane tak realistycznie, że czytelnik aż zaczyna się obawiać, że kiedyś naprawdę może tak być... A przynajmniej ja tak miałam. • Dużym plusem książki jest też główna bohaterka. Katniss nie jest mamlasem, potrafi sobie poradzić, i to nawet lepiej niż niejeden chłopak. Jest silna zarówno fizycznie, jak i psychicznie, ale przedstawione są też jej słabsze strony. A jej postępowanie... pewnie wiele osób by coś takiego potępiło, ale właściwie jestem w stanie to zrozumieć. Zrobiła to, co musiała... • A zakończenie... pokazuje, że w prawdziwym życiu nie żyje się długo i szczęśliwie... • Naprawdę polecam :)

Książka zdecydowanie nakierowana na młodego odbiorcę. Główni bohaterowie są młodzi, młodzi są również inni uczestnicy "igrzysk". Przeżywają miłosne rozterki i problemy z wkraczaniem w dorosłość (utrzymanie rodziny itp.). Cała reszta postaci to "stare pierdziochy", które by utrzymać się przy władzy organizują te całe niby igrzyska. Konflikt pokoleniowy przedstawiony jak się patrzy. Jest tu oczywiście też kilka postaci dorosłych, które nie zdegenerowały się zupełnie i służą pomocą "młodym trybutom". Tak, żeby nie było całkiem czarno-biało. • Książkę można przeczytać bardzo szybko, brak tu jakichś nużących opisów, charakterystyk bohaterów, dłuższych dialogów, politycznych wywodów, jakichś przestojów w akcji (właściwie to jest jeden - pod koniec, tak jakby autorka przypomniała sobie, by trochę pogłębić postacie głównych bohaterów). Ale to też powoduje, iż ciężko jest "wejść w skórę" głównej bohaterki. Ani kogokolwiek. Czytając miałem wrażenie oglądania "przez szybę" całej tej akcji. Widocznie tak się teraz pisze, by był bestseller. • Co można powiedzieć na plus - ciekawa wizja świata (chociaż jak się poczyta trochę fantastyki, to ma się wrażenie, że gdzieś to już było), ciekawy pomysł by wszyscy główni bohaterowie to byli ludzie młodzi, interesujący wątek miłosny - ona jedna a ich dwóch, kilka niesztampowych zwrotów akcji. • W mojej ocenie - świetna, rozrywkowa lektura, po której warto oglądnąć film lub też sięgnąć po nią po jego oglądnięciu.