Nikt, tylko ja

Słoneczne lato, plaża nad rzeką, sielskie popołudnie z mamą. Chłopiec odwiązuje z pomostu ponton i wyrusza nim w cudowną podróż. Podróż krótką, jak popołudniowa drzemka i długą, jak całe życie. Mija lasy, miasta, dżungle i wodospady, spotyka postacie ze snu i jawy, a wszystko, co widzi, odbija się w wodzie i w jego własnych myślach. Wraca odmieniony i z tajemniczym podarunkiem: nasionkiem, które ma smak nadziei i przyszłych przygód. Ziarenkiem odwagi i ciekawości, z których rodzi się samodzielność. Wraca do mamy, która została na brzegu – obecna i spokojna. Bo wie, że czasem, żeby dojrzeć, trzeba na chwilę odpłynąć.