Do końca moich dni

Apolonia Dobkowska miała odziedziczyć wielki majątek ziemski, wyjść za mąż za swojego ukochanego Jerzego i wieść szczęśliwe życie. Niespodziewanie 10 lutego 1940 roku została wraz z całą rodziną wsadzona do towarowego pociągu i wywieziona pięć tysięcy kilometrów od domu. Młoda dziewczyna zmieniła komnaty swojego dworu w Szczepankowie na zmarzniętą ziemię Syberii.

Apolonia podejmie nieludzki wysiłek, aby zapewnić przetrwanie swojej rodzinie, a zwłaszcza młodszemu bratu. Gdy pozostawiony w Polsce ukochany nie daje znaku życia, a wizja powrotu do kraju coraz bardziej się oddala, Apolonia zaczyna szukać szczęścia tam, gdzie pozornie nie powinna go odnaleźć – w ramionach zakochanego w niej Andrieja.

Po zakończeniu wojny nadchodzi długo wyczekiwany moment powrotu do kraju. Jednak życie nie napisało dla tej historii szczęśliwego zakończenia. Apolonia zmuszona będzie dokonać wyboru, za który przyjdzie jej odpokutować… To poruszająca opowieść o bólu, cierpieniu i strachu, ale także o wielkiej miłości, poświęceniu i niegasnącej nadziei.