Długie popołudnie

Przeżyły sowieckie piekło Syberii. Teraz panie Polakowskie muszą odnaleźć swoje miejsce w powojennej rzeczywistości. Po wojennej zawierusze i nieludzkiej katordze na Syberii ziemiańska rodzina Polakowskich wraz z tysiącami Polaków trafiła wreszcie na bezpieczne, słoneczne plaże Persji. Ich udręka jeszcze się jednak nie skończyła. Los więzionego przez Rosjan w Starobielsku ojca rodziny wciąż pozostaje nieznany. Jego żona Anna, która nadludzkim wysiłkiem woli wyciągnęła siebie i dzieci z sowieckiego piekła, teraz opada z sił. Odpowiedzialność za rodzinę, w tym kilkuletniego brata Krzysia, muszą przejąć jej córki Zosia i Ela. Upragniony koniec wojny zamiast przynieść ulgę, stawia je przed najważniejszą decyzją w ich życiu: wracać do ukochanej Polski pod władzą komunistów czy pozostać na demokratycznej, ale obcej ziemi? Romantyczna, delikatna Zosia i pragmatyczna, twardo stąpająca po ziemi Ela, choć na co dzień tak różne, tym razem postanawiają pójść za głosem serca. Tyle że każdej z nich serce podpowiada co innego. Zosia podąża do Londynu za służącym w armii generała Andersa narzeczonym Jankiem, Ela z kolei stawia wszystko na jedną kartę i wraca do kraju, do ledwie poznanego Mariana, który walczył pod wodzą generała Berlinga, a teraz robi karierę w służbach. Która z nich lepiej odnajdzie się w trudnej powojennej rzeczywistości? Czy wolność osłodzi Zosi poczucie wyobcowania i tęsknotę za ojczyzną? Czy powrót do swoich wynagrodzi Eli moralne dylematy, które postawi przed nią nowy ustrój? I najważniejsze: czy zdołają zostawić za sobą koszmar wojny i odnaleźć szczęście?