Nana

Gdy brałem tę książkę do ręki, wiedziałem, co to jest: satyra na upadłą klasę paryskiej arystokracji, która doprowadza biedną, naiwną Nanę do moralnego upadku itd., itp. A tymczasem nie! Po przeczytaniu doszedłem do wniosku, że godnymi współczucia są właśnie ci wszyscy mężczyźni, opętani wprost przez główną bohaterkę: wyuzdaną, pozbawioną wszelkich norm moralnych i do szpiku kości zepsutą. Nikt jej taką nie uczynił i nikt jej do tego nie zmusił! To jej wolny wybór, który w konsekwencji doprowadza ją na samo dno i ściąga na nią zasłużoną karę. Autor fantastycznie prowadzi czytelnika poprzez zawiłe dzieje tej kobiety, ukazując, że koniec jest zawsze ten sam - samotność pośród wykorzystanych kochanków i kochanek. Polecam wszystkim feministkom! Nana jest wyzwolona, wolna, bez jakichkolwiek hamulców. Jednak ta jej wolność nikomu, również jej, nie przynosi szczęścia.