Misjonarka

Pomorze, II wojna światowa i Niemcy mieszkający na polskim terytorium mający polskie obywatelstwo. Czas niełatwy. Okres przymusowych i bolesnych wypędzeń. Książka o ogromnym ładunku emocjonalnym, przepełniona bólem. Poznajemy Elizę i Mariannę von Saarow. Całe życie spędziły w Polsce w swoich majątkach, które po zakończeniu wojny zostały im skonfiskowane. Fabuła gorzka i niełatwa w odbiorze. Uświadamia, że wojna przynosi nie tylko straty materialne , ale przede wszystkim straty psychiczne. Pokazuje jak trudno pozbierać się po traumatycznych przeżyciach i na nowo poukładać sobie życie. Eliza i Marianna zostają usunięte z własnego domu w Polsce i pod przymusem kary śmierci zrzekają się obywatelstwa polskiego. Wojna zabrała im wszystko. Miłość, dom rodzinny, ojczyznę. W Polsce niechciane, a w Niemczech obce i nie budzące zaufania. Ich los był dramatyczny, a nędza nie do opisania. Może gdyby nie wojna i wypędzenie wszystko potoczyłoby się inaczej. Pałac w Krokowej trwałby do dzisiaj, a one byłyby w tym samym miejscu i w tej samej roli. Historia zadecydowała jednak inaczej. Nie mając żadnego wpływu na przebieg zdarzeń, bezsilne i upokorzone zmuszone były przyjąć narzuconą odgórnie gehennę i nową ojczyznę. Krzywda, ból i żal, który im towarzyszył pozostał w w nich na zawsze. Pytanie. Dlaczego człowiek człowiekowi zgotował taki los?