Wezwanie

• 

  Weronika_Ignaciuk
  Podeszłam do tej książki niepewnie i z wahaniem. “Wezwanie” zaczyna się niepozornie, gdyż w epilogu jest opisana historyjka z dzieciństwa. Dziewczynka boi się piwnicy, ale nowa niania zmusza ją, by tam zeszła. Mimo niechęci Chloe schodzi na dół, a tam dzieje się to czego tak bardzo się obawiała. Ukazuje jej się duch. • • Akcja pierwszego rozdziału dzieje się kilka lat później. Jak można się było tego spodziewać, w życiu dziewczyny wiele się zmieniło, jednak, mimo to, jest ono spokojne. Chociaż często się przeprowadza, udało jej się znaleźć przyjaciół i zaaklimatyzować w nowej szkole. Jednak pewnego dnia dzieje się coś niesamowitego. Chloe znów widzi coś, czego wcale nie ma. Niestety tym razem jej reakcja sprawia, że dziewczyna trafia do specjalnego ośrodka dla młodzieży z problemami. Tam niespodziewanie okazuje się, że po pierwsze to nie są urojenia, a po drugie nie tylko ona jest tam niezwykła, a dom należał kiedyś do czarownika eksperymentującego na ludziach paranormalnych. • “Wezwanie” jest niesamowicie wciągające. Czytelnik jest we wszystko stopniowo wprowadzany i dowiaduje się wszystkiego razem z główną bohaterką. Autorka pozwala Chloe samodzielnie odkrywać tajemnice, nie wyjawiając ich od razu w sposób, który wszystkich pozbawiłby tej nutki ekscytacji i samozadowolenia z wysnutych wniosków. Każdy element idealnie łączy się z innymi, tworząc spójną i logiczną całość. Żadne wydarzenie nie zostało na siłę wciśnięte do fabuły tylko po to, aby ją urozmaicić. • Wielką zaletą tej książki jest język, który jest prosty, lecz nie dziecinny. Dzięki temu lektura tej pozycji sprawia przyjemność osobie w każdym wieku. Łatwy sposób przekazu pozwala bez trudu przyswajać informacje zdobywane przez główną bohaterkę, a to z kolei sprawia, że bardzo ciężko jest pogubić się w akcji. • Kolejnym wielki plusem “Wezwania” są bohaterowie. Często zdarza się, że autor świetnie konstruuje głównego bohatera, lecz resztę pozostawia jakby niedopracowaną. Pani Armstrong, na szczęście, nie popełniła tego kolosalnego błędu. Wszystkie postaci są doskonale przemyślane i wykreowane. Widać, że autorka nie posługiwała się żadnym szablonem, lecz stworzyła grono indywidualności… W końcu nie na co dzień mamy do czynienia z wilkołakiem odczuwającym ogromne poczucie winy, egocentryczną wiedźmą czy też opiekuńczym poltergeistem. • Tę pozycję polecam głównie młodzieży oraz osobom lubiący klimaty urban fantasy. Książka jest niesamowicie wciągająca, a osadzenie jej we współczesnych realiach jeszcze bardziej podkręca atmosferę. W “Wezwaniu” fantastyka doskonale współgra i miesza się ze światem realnym co pozwala czytelnikowi jeszcze bardziej wczuć się w tę historię, poczuć jej klimat i uwierzyć.

Brak wątków