Kasacja

Pierwsza część serii o Chyłce i Zordonie za mną. Z całą pewnością nie będzie to ostatnia 🙂 Sama nie wiem dlaczego tak długo się przed nią broniłam, bo to było dobre, bardzo dobre 🙂 • Większość z Was zapewne zna fabułę. Kordiana Oryńskiego poznajemy kiedy przybywa do kancelarii Żelazny&McVay w pierwszym dniu aplikacji. Ma chłopak szczęście nie ma co 🙂 Jako patronkę otrzymuje bowiem Joannę Chyłkę - prawniczkę ze świetną renomą, bezkompromisową, nieprzebierającą w słowach i środkach, ekstrawagancką, sarkastyczną miłośniczkę mięsa, Iron Maiden i Malboro 🙂 • Pierwszą sprawę, którą razem poprowadzą jest sprawa morderstwa dwóch osób (kobiety i mężczyzny) przez syna znanego biznesmena Piotra Langera (nota bene o tym samym imieniu i nazwisku). Podejrzany przebywa dziesięć dni zamknięty ze zwłokami ofiar, w swoim mieszkaniu, zanim zostaje ujęty przez policję. Sam sprawia wrażenie psychopaty lub osoby niepoczytalnej (jednak tej drugiej opini stanowczo zaprzecza). • Duet prawniczy często w dość niestandardowy sposób zdobywa dowody i informacje, tworząc linię obrony. Jednak to w jaką sprawę naprawdę się wplątują zaskakuje czytelnika. • Genialna intryga, świetne zwroty akcji i zaskoczenia na każdym kroku - o mistrzowskich dialogach nie wspominając. Ja jestem pochłonięta całkowicie 🙂

To było moje pierwsze spotkanie z Mrozem, które zostało umówione przez premierę serialu "Chyłka - Zaginięcie". Jak ja się cieszę z tego spotkania! :) Od tego czasu nie sięgam po nic innego! • Stanowcza, wręcz władcza pani mecenas Joanna Chyłka, której trafia się młody praktykant. Zordon :) Nieokrzesany, nieco przestraszony, momentami sponiewierany - jedno jest pewne, chłopak dostał niezłą lekcję "życia" w prawniczym świecie. • Ten duet jest pełen dobrego humoru, nies­podz­iewa­nych­ zwrotów akcji i tajemnic. Duet, którego nie da się nie lubić! • Do tego dochodzi zbrodnia mrożąca, jak to na Mroza przystało, krew w żyłach. Czy Langer jest psychopatą, o którego jest podejrzewany? • Na pewno nie będziecie się nudzić! :)

Przeczytałem 3/4 książki i niestety mam dość. Autor delektuje się chamstwem. Pomysł może ciekawy ale zupełnie nierealny. • Panie Remigiuszu proszę wrócić do rzeczywistości, a nie pasjonować się znajomością drogich potraw i trunków. • Mam córkę która jest radcą prawnym i jakoś nie pasuje mi to wszystko do tego co opisuje Pan w swojej książce.

uwielbiam Chyłkę i Zordona. Ciężko będzie się z nimi rozstać

bardzo dobrze się czyta te serię z Chyłką. Nie jest to może zbyt ambitna literatura, ale idealna do relaksu, oderwania się. po prostu łatwa i przyjemna. niczym Harlan Coben

Ileż ja się zdążyłam nasłuchać o tej „Kasacji”! Że wybitna, tajemnicza, obyczajowo bez zarzutu, klawi bohaterowie, rzeczy się dzieją… Cały BookTube od lat ma jakiś szał na Mroza i wszyscy zachwalają go na tyle sposobów, że już miejscami człowiek ma dość. • Ja póki co przeczytałam serię o Forście oraz całe „Parabellum” i przyznać muszę, że jak dla mnie obie one były raczej średnie. O ile druga z nich jeszcze w dwóch pierwszych tomach trzymała naprawdę fajny poziom, tak trylogia (później tetralogia, a nie wiem czy nie zamieni się to jeszcze w kolejną sagę na piętnaście tomów) z Forstem były po prostu napisana jak scenariusz takiego serialu sensacyjnego z początku XX. wieku. • Zachwytów nad „Kasacją” było jednak tak wiele, że postanowiłam dać jej szansę. I muszę przyznać, że sam początek bardzo mnie wciągnął. Sama zagadka kryminalna faktycznie nie była sztampowa i w pewnym momencie ciężko było mi oderwać się od książki, bowiem miałam przeogromną potrzebą dowiedzenia się NATYCHMIAST, cóż się tam podziało! • Niestety, z biegiem czasu zaczęłam dostrzegać pewne mankamenty lektury. Pewna scena z Siwowłosym bardzo przypominała mi te tanie sensacje znane mi już z książek o Forście. Poza tym, ta dziwaczna chemia, która zaczęła rodzić się pomiędzy bohaterami wyskoczyła tak w sumie niczym Filip z konopi i w ogóle nie wiedziałam, skąd się ona wzięła i w ogóle po co! • Zakończenie pozostawiło mi pewien słodko-gorzki posmak. Bo fakt – totalnie nie spodziewałam się tego, co zafundował nam Mróz. Zbierałam szczękę z podłogi, bo faktycznie był to taki twist, że szok! Ale, ale, ale… Fakt, że cała zagadka zostaje rozwiązana tak naprawdę poprzez dłuższą wypowiedź jednego z pobocznych bohaterów – to było słabe. Autor zafundował nam multum rozbudowanych scen, które nic do fabuły nie wnoszą, a to, co naprawdę czytelników ciekawi zostało potraktowane po łebkach i upchnięte gdzieś na kilku stronach. • Czy sięgnę po kolejne tomy? Prawdopodobnie tak, choćby po to, aby zobaczyć, jak dalej rozwijają się perypetie bohaterów. Chyłkę absolutnie da się lubić, Zordon też zdaje się być klawym gościem – no, zobaczymy!